Devasa bir özgürlüğe benzerdi gözlerin,
ben de içinde tutsaktım, ne garip...

Bazen alıp gitmesi gerek insanın kendisini,
Kendisinden uzaklara.
Zaman zaman kaçırmalı kendisini;
Bir kıyıda düş çığlık dökerken görecektir,
Bazen herkese benzediğini
Bazen de herkesin ona...

Bütün soruların yanıtı sendin meğer,
Zamanında anlamış olsaydım eğer...

Şair bu seçkin çalışmasında okurunu imge sağanağına tutuyor. Daha çok romancı olarak bilinen şairin son 28 yılın panoramasını çizen şiirleri okuru kendi iç dünyasında yine kendilerine doğru uçsuz bucaksız bir yolculuğa çıkarıyor. Şairin dediği gibi, hayat, insanın kendisine doğru gitmesidir ; şiirler de bu yolculuğun hem gölgesi hem de rengi.